In gesprek met jou...
Inspiratie
Vorige week was ik te gast bij Berkenbos training en coaching, in het prachtige Hellendoorn. Weer zat ik bij Willemien aan de keukentafel, zoals drie jaar geleden toen ik bij haar ‘De Schrijverie’ een workshop creatief schrijven deed.
Creatief schrijven
Als professioneel schrijver onderging ik de wonderen van het creatief schrijven. Een keer niet simpelweg pen en papier of de computer pakken en als vanzelf het verhaal op papier laten verschijnen, maar heel bewust bezig zijn met het schrijfproces. Aan de hand van diverse oefeningen gingen we (met z’n vijven) terug naar onze jeugd, proefden we heel bewust de hapjes die Willemien ons voorschotelde en zagen, voelden en roken onze omgeving écht. Om dat vervolgens aan het papier toe te vertrouwen.
Dagelijks werk
Het was een waardevolle middag, die mij in ieder geval een artikel voor de krant opleverde en goede handvatten voor het schrijven van mijn Turkije-boek. Door op bepaalde momenten heel bewust terug te gaan naar mijn verblijf in Turkije en weer te ruiken, voelen, proeven hoe het toen was, krijg ik mijn verhaal beter op papier.
Voor mijn dagelijkse werk maak ik er weinig gebruik van, omdat die verhalen zich nú afspelen en inderdaad vaak als vanzelf vanuit mijn hoofd, via mijn vingers op mijn beeldscherm verschijnen.
Inspiratie
Een paar jaar en een professionaliseringsslag verder organiseert Willemien nu ‘inspiratiedagen’. Professionals die tegen hun grenzen aanlopen, zich verder willen ontwikkelen of een zekere chaos ervaren belooft ze verfrissende inzichten waarmee ze hun eigen plan kunnen schrijven. Het ging dus niet om het schrijven op zich, maar schrijven als middel om bij je doel te komen. Na alle onrust die volgde op berichten van de huurbaas dat hij de huurprijzen ging verhogen én vervolgens het nieuws dat ‘mijn’ krant was verkocht, was ik wel toe aan een dag ‘werken aan mezelf’. Zeker in de inspirerende omgeving van Willemiens keuken en tuin!
Inzicht
Het werd een heerlijke dag met inderdaad bijzondere inzichten. Dat begon al bij de voorstelronde. Willemien liet ons opschrijven wie en wat we zijn en wat onze verwachtingen van die dag waren. Op het moment dat ik het opschreef viel me meteen de volgorde op: ‘Wie ben ik?’ – Annemieke – moeder – vrouw – tekstschrijver. En ik vroeg me af ‘is dat de volgorde die ik wil?’ Daar zat ik lekker in de zonnige tuin, kijkend naar de wonderlijke en prachtig kleurrijke verstrengeling van een naaldboom met klimop, om te werken aan mijn ‘zakelijke zelf’ en als eerste ben ik moeder, niet tekstschrijver…
Gedachtenkronkels
Er kwam niet direct inzicht dus ik legde het naast mij neer, voor een ander moment. Vandaag typ ik het en ik voel dat het klopt. Daar, in die volgorde, liggen op dit moment mijn prioriteiten. De afgelopen maanden zijn er thuis de nodige ontwikkelingen geweest, die aandacht vragen. Ik schop daar steeds tegenaan, omdat het mijn planning in de war gooit, maar misschien moet ik die ‘war’ gewoon accepteren en met de flow meegaan…
En dat is zoals het de hele ‘inspiratiedag’ gaat. Willemien geeft ons opdrachten (we krijgen een prachtig werkboek mee naar huis), wij zoeken ‘ons’ plekje, schrijven een half notitieboek vol en delen onze schrijfsels met elkaar. Door het te delen en elkaar feedback te geven openen zich kieren, vallen puzzelstukjes op hun plek én gaan we op een andere manier kijken. We krijgen onverwachte inzichten.
Niet meteen
Misschien niet meteen, maar zeker op een later moment. Zoals voor mij bij ‘wie ben ik?’. Een kwartje dat ’s morgens al begon te rollen en me als een rode draad volgde was de wens voor meer continuïteit. Waarom gaat het niet wat meer vanzelf? Voor mij had die gedachte altijd betrekking op mijn klanten en opdrachten, maar een opmerking van mijn mede-cursist schudde mij wakker. Die klanten komen niet vanzelf, daar moet je echt wat voor doen. En dat vind ik geen enkel probleem. Veel coaches zeggen dat je er niet te krampachtig mee bezig moet zijn, dat je mag vertrouwen dat die klanten echt komen. Maar ja, als je elke week gewoon je boodschappen wilt kunnen betalen én de huur van je kantoor elke maand, dan moet je wel klanten/opdrachten hebben.
Maar wat zeur ik dan? Als ik er echt voor wil werken? En toen maakte het kwartje een draai: de continuïteit die ik zoek zit niet zozeer in de klanten of opdrachten, die zit in mezelf. Dat ik niet stil wil vallen als er iets tegen zit. Ik wil blijven stromen, geen gaten tussen mijn blogs of het onderhouden van contacten voor opdrachten. Mijn bedrijf heet toch niet voor niets TekstSTROOM!!
Schrijven
Afijn, je vraagt je nu vast af wat dit hele verhaal met schrijven en schrijftips te maken heeft. Weinig. En heel veel. Waarom is het schrijven tijdens zo’n dag zo belangrijk? Omdat wat je schrijft kracht heeft. Dat staat er en gaat niet meer weg. Door erover te praten kom je tot nieuwe inzichten. In je persoonlijke ontwikkeling, maar zeker ook voor de teksten die je schrijft. Bijna alle artikelen die ik voor de krant schrijf, laat ik lezen door de persoon waar ik mee gesproken heb. Niet omdat ik denk dat de tekst niet goed genoeg is, maar even als check of ik echt de essentie van het verhaal te pakken heb. Vaak is het meteen goed, maar soms zegt die persoon iets waarvan ik denk ‘daar heb je het!’. Het gevoel dat ik tijdens het schrijven heb wordt bevestigd en met een paar kleine wijzigingen komen we tot de perfecte tekst.
En dat is mijn tip voor deze week: schroom niet je teksten met anderen te bespreken. Je krijgt óf een bevestiging dat het zo goed is, óf je ervaart dat moment van inzicht dat jouw tekst nog sterker maakt. Veel schrijfplezier deze week!
Meer gesprekken...
Zoals je wel ziet, kun je niet rechtstreeks reageren op mijn blogs. Daar heb ik bewust voor gekozen. Niet dat ik bang ben voor jouw reactie, maar wel om te voorkomen dat ik te veel rotzooi op mijn website krijg. Daar zitten we toch geen van allen op te wachten, wel?!? Wil je reageren, maak dan alsjeblieft gebruik van mijn contactformulier. Met plezier zet ik je reactie dan onder het blog op de site!