In gesprek met jou...
Kritiek
Heb ik jullie al verteld dat ik een boek over Turkije schrijf? Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik daar al jaren mee bezig ben en begin dit jaar schreef ik dat ik elke week een deel online zou zetten.
Gaten
Waar er gaten vallen tussen mijn blogs, vallen er ook gaten tussen mijn Turkse bijdragen. Gelukkig maak ik deel uit van een schrijfgroep, waarvan de leden mij regelmatig aansporen verder te schrijven. Ze willen mijn verhaal lezen, maar veel meer willen ze dat ik aan mijn innerlijke gevoel gehoor geef en dat boek schrijf!
Afgestraft
De schrijfgroep fungeert als stok achter de deur én als klankbord. In een cyclus van zes weken leveren we teksten aan (je wordt dus gedwongen te schrijven) en geven we elkaar feedback. Dat is over het algemeen heel kritisch, maar altijd opbouwend bedoeld. In het begin gingen we nog wat voorzichtig met elkaar om, maar dat is er na twee jaar wel vanaf. Zo werd ik de laatste keer genadeloos afgestraft op het (overvloedig) gebruik van het woordje ‘maar’. Als er in een tekst van zo’n 2000 woorden 38x (!) ‘maar’ staat, is dat inderdaad wel veel.
Opvallen
Toch is het misschien wel belangrijker te constateren dat het de lezers opviel. Wat ook opviel was dat ik heel weinig ‘ik’ gebruikte. En dat terwijl een van de andere schrijvers dat woord sowieso bijna nooit gebruikt. Het zegt iets over mijn schrijfstijl en hoe mijn laatste bijdrage daarvan afweek.
Consequent
Als je teksten voor jouw eigen bedrijf schrijft of, in mijn geval, voor anderen wil je dat lezers de schrijfstijl associëren met dat bedrijf. Dat vergroot de zichtbaarheid en herkenning van dat bedrijf. En dat lukt alleen als je daar heel consequent in bent. Dat ik dat met mijn bijdrage voor de schrijfgroep niet was, heeft me heftig wakker geschud.
Kritisch
Waarom ben ik voor mezelf niet net zo kritisch als voor anderen? Bij de teksten die ik voor mijn klanten schrijf, let ik namelijk heel goed op het gebruik van ‘stopwoorden’, herhalingen en of de schrijfstijl wel echt bij die klant past. En natuurlijk zit er altijd ‘een beetje van mezelf’ in. Als je veel van mij gelezen hebt, ga je dat herkennen. Niet onbelangrijk voor mij als tekstschrijver, want ik wil ook graag ‘herkend’ worden en zo mijn klantenportefeuille uitbreiden.
Eigen teksten
Zijn mijn eigen teksten minder belangrijk? Wil ik mijn boek over Turkije dan misschien toch niet schrijven? Nee! En dat wil ik zeker wel! Ik laat me te makkelijk afleiden. Daar heb ik al vaker over geschreven en met veel mensen over gesproken. Zo stond er vorige week iemand onverwacht voor mijn neus en kwam dat wéér ter sprake. “Je moet duidelijke keuzes maken”, was haar conclusie. Dat, gevolgd door de kritiek op mijn tekst heeft mijn prioriteiten weer even goed op volgorde gezet. Zelfs terwijl ik dit typ vallen er nog kwartjes op hun plek…
Ik ga mezelf weer echt voorop stellen en dat raad ik jou ook aan, als je teksten schrijft voor jouw eigen bedrijf. Wat zegt je gevoel en hoe verwoord je dat goed in jouw teksten? De komende week ga ik ermee aan de slag voor mijn eigen teksten en kom daar volgende week op terug. Misschien kunnen we dan teksten vergelijken? Laat me vooral jouw teksten lezen!
Meer gesprekken...
Zoals je wel ziet, kun je niet rechtstreeks reageren op mijn blogs. Daar heb ik bewust voor gekozen. Niet dat ik bang ben voor jouw reactie, maar wel om te voorkomen dat ik te veel rotzooi op mijn website krijg. Daar zitten we toch geen van allen op te wachten, wel?!? Wil je reageren, maak dan alsjeblieft gebruik van mijn contactformulier. Met plezier zet ik je reactie dan onder het blog op de site!