In gesprek met jou...
De Nederland b.v.
Nu de Tweede Kamerverkiezingen de media domineren, krijgen we zoveel informatie over wat de 37(!) verschillende partijen met Nederland van plan zijn, dat ik niet eens geïnteresseerd ben in welke partijen er überhaupt meedoen. Ik denk dat ik de stem- én kieswijzer invul en klakkeloos stem wat zij mij voorschotelen.
Campagne voeren
Ruim 20 jaar geleden voerde ik actief campagne. Sjeesde met het campagneteam heel Nederland door om maar zoveel mogelijk media-aandacht te genereren. Met Pim Fortuyn als lijsttrekker was dat niet zo moeilijk, de laatste weken met Fred Teeven was het een heel ander verhaal. Het was zwaar, het was bizar en het was ontzettend leuk.
Zelfde problematiek
Waar ik me toen niet zo mee bezighield, maar waar ik me tegenwoordig steeds vaker over verbaas, is de manier waarop de overheid aan de ene kant mensen in hokjes stopt en aan de andere kant te vaak met twee (of meer) maten meet. Door de jaren heen kwam steeds weer dezelfde problematiek ter sprake.
Vandaag sprak manlief zijn verbazing uit over het feit dat een gemeentemedewerker ergens in Nederland 'niet ontslagen was', maar dat zijn 'arbeidsovereenkomst wel beëindigd was'. Als je contract beëindigd wordt, is dat toch hetzelfde als ontslagen worden? Tenzij je met pensioen gaat of zelf ontslag neemt. Dat was hier niet aan de orde.
Waarom gelden voor ambtenaren niet dezelfde regels als voor 'gewone' werkende Nederlanders? Een paar jaar geleden kwam de zogenaamde 'wachtgeldregeling' weer eens zeer negatief in de media. Een regeling voor 'hoge' ambtenaren (wethouders, kamerleden, gedeputeerden, enz) om te voorkomen dat ze in een financieel gat vallen, als ze stoppen met hun werk. Gedwongen of niet. Want het kan zomaar afgelopen zijn, motie van wantrouwen, zelf aftreden, verkiezingen...
Maar volgens mij geldt dat voor jou en mij net zo. Als ik bij een organisatie werk en ze besluiten dat ze mensen moeten ontslaan, treffen ze een regeling en als ik na verloop van tijd nog steeds geen werk heb gevonden, kan ik terugvallen op de WW. Ik neem soms ook het risico over te stappen naar een andere baan, terwijl ik geen enkele zekerheid heb dat ik daar jaren kan blijven werken. Politici zouden meer verantwoordelijkheid hebben, meer in de schijnwerpers staan, hun werkgarantie zou zeer onstabiel zijn.
We hebben nu een demissionair kabinet. Ze hebben dus overduidelijk hun werk niet goed gedaan. Voor een commercieel bedrijf zonder meer reden een werknemer te ontslaan en als de werknemer moedwillig slecht werk heeft geleverd is hij zelfs verwijtbaar werkloos en heeft hij nergens recht op. Als ik zelf ontslag neem, geldt hetzelfde. Als een politicus besluit dat hij niet langer in bijvoorbeeld de Tweede Kamer wil zitten (ontslag neemt dus eigenlijk), heeft hij toch recht op een regeling. Die wij met z'n allen betalen.
Nederland als bedrijf
Na mijn avontuur bij Leefbaar Nederland vond ik bij de gemeente Winterswijk werk als communicatieadviseur. Een gemeente zwaar verwikkeld in een 'organisatie ontwikkel traject'. Precies, een reorganisatie, maar zo mochten we het absoluut niet noemen. Doel was bedrijfsmatiger te gaan werken. Hoe dat is afgelopen weet ik niet, toen een jaar nadat ik daar begon mijn beide collega's terug waren van hun zwangerschapsverlof, ging ik op zoek naar een andere uitdaging. Van veel bedrijfsmatiger werken was op dat moment namelijk nog geen sprake en daar kon ik niet zo goed mee over weg.
En zo overpeins ik vandaag hoeveel stemmen een partij haalt die als ultieme doel heeft Nederland bedrijfsmatiger in te richten. De Nederland b.v. met alle inwoners als klanten. Klanten die je als organisatie graag tevreden houdt, maar die je mag straffen als ze iets verkeerds doen. Die een bonus kunnen verdienen als ze iets goeds doen voor de maatschappij, helpen De Nederland b.v. sterker te maken, te laten groeien. Die oog heeft voor wat wij allemaal belangrijk vinden: goede zorg, goed onderwijs, florerende land- en tuinbouw en het bedrijfsleven evenredig verdeeld over het hele land. De snelwegen niet steeds breder maken en dan de maximum snelheid omlaag halen, omdat we anders teveel uitstoot krijgen (wat niet wenselijk is, want de bomen die de lucht zuiveren hebben we net gekapt voor de extra banen), maar maximaal drie banen en de gebruikers zelf een oplossing laten vinden om niet elke dag in de file te hoeven staan. De meeste inwoners van Nederland kunnen namelijk echt zelf hun verantwoordelijkheid nemen en zelf nadenken. Dat we dat niet mee doen, is om dat we teveel betutteld worden.
Stemmen? Op wie? Waarom?
Daarin zijn we inmiddels zover doorgeschoten dat veel mensen oprecht niet weten waarom ze eigenlijk nog zouden gaan stemmen, en al helemaal niet weten op wie!
37 partijen. Doe even normaal!
Meer gesprekken...
Zoals je wel ziet, kun je niet rechtstreeks reageren op mijn blogs. Daar heb ik bewust voor gekozen. Niet dat ik bang ben voor jouw reactie, maar wel om te voorkomen dat ik te veel rotzooi op mijn website krijg. Daar zitten we toch geen van allen op te wachten, wel?!? Wil je reageren, maak dan alsjeblieft gebruik van mijn contactformulier. Met plezier zet ik je reactie dan onder het blog op de site!