In gesprek met jou...
Schrijfwedstrijd
Afgelopen weekend stond ik op het podium van De Smidse, een zeer sfeervolle ‘dependance’ van ons ZINiN-theater. De werkgroep Taal had een gezellig Schrijversfestival met Boekenbal georganiseerd en die avond werd de winnaar van de Corona-verhalen schrijfwedstrijd bekend gemaakt. Daarvoor heb ik mijn frustratie van me afgeschreven en kwam als een van de vijf genomineerden (van totaal twintig inzendingen) uit de bus.
Natuurlijk vond ik mijn tekst het beste en in mijn hoofd had ik al gewonnen. Niet dus. De winnaar had een prachtig verhaal geschreven over twee mensen die heel verschillend over corona dachten. Over een wereld die veel kleiner werd dan anderhalve meter. Eigenlijk de hele corona-pandemie in een notendop.
Wat mij het meeste bezighield in de aanloop naar deze bekendmaking toe, was de vraag hoe ik hierover voor de krant kon schrijven, ALS ik zou winnen. Dat dilemma bleef mij bespaard.
Winnen
Na de bekendmaking vroeg een van de werkgroepleden of ik verdrietig was. Ik begreep de vraag niet, zag ik er verdrietig uit? Waarom zou ik verdrietig zijn? Het was een heel gezellige avond. “Omdat je niet gewonnen hebt,” verduidelijkte hij zijn vraag. Nou, helemaal niet dus. Het is leuk om te winnen, maar het is ook al heel leuk om een van de vijf beste teksten geschreven te hebben. Hij was van mening dat we (alle schrijvers van een verhaal) allemaal gewonnen hadden. “Jullie zijn blijven schrijven.” Als schrijver weet hij hoe eenzaam dit werk kan zijn en als dan je hele sociale leven op zijn gat komt te liggen, omdat je niets mag, kan het erg moeilijk zijn toch te blijven schrijven. Je creativiteit te laten stromen. Min of meer datzelfde zei een andere man onlangs tegen mij. Hij werkt in een compleet andere branche, maar is wel afhankelijk van zijn creativiteit. Hij gaf ook aan dat het de afgelopen anderhalf jaar moeilijk is geweest, dat op gang te houden.
Blijven schrijven
Schrijven voor de krant of voor ondernemers is natuurlijk een andere tak van sport dan bijvoorbeeld boeken schrijven. Zolang de krant verschijnt, kan ik artikelen schrijven, dus ik blijf wel bezig. Mijn boek over Turkije heeft wel weer wat vertraging opgelopen. Net zoals ik de laatste tijd weinig heb gedaan aan teksten voor mijn eigen website. En misschien geldt dat ook wel voor jou. Zijn jouw eigen teksten er toch wat bij ingeschoten. Zeker als het allemaal niet zo vanzelf gaat met schrijven, is het belangrijk dat je er wel mee bezig blijft. Hoe meer je met teksten en schrijven bezig blijft, hoe beter, sterker, jouw eigen teksten worden.
Misschien helpt het om af en toe mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Het laat mij in ieder geval weer even heel kritisch schrijven. Dat ik weer extra op mijn woordgebruik let, of de tekst echt overkomt zoals ik wil, of de volgorde van de alinea’s klopt. Even die sluimerde creativiteit weer heftig wakker schudden. Voor 1 december kan ik weer een tekst inleveren over een ‘bijzondere relatie’. Een lange tekst deze keer. Binnenkort maar eens beginnen…
Meer gesprekken...
Zoals je wel ziet, kun je niet rechtstreeks reageren op mijn blogs. Daar heb ik bewust voor gekozen. Niet dat ik bang ben voor jouw reactie, maar wel om te voorkomen dat ik te veel rotzooi op mijn website krijg. Daar zitten we toch geen van allen op te wachten, wel?!? Wil je reageren, maak dan alsjeblieft gebruik van mijn contactformulier. Met plezier zet ik je reactie dan onder het blog op de site!